Zie ginds komt de stoomboot ook in Zambia aan

Lieve allemaal,

We zijn nu officieel twee maanden weg van huis! Aan de ene kant voelt het als een hele poos, en aan de andere kant lijkt het alsof we pas net weg zijn. Gek idee om straks niet meer hier in Kalwala te zijn. Het is echt een beetje als thuis gaan voelen, zal raar zijn om hier voorlopig niet meer terug te komen. Nog maar even een leuke laatste week van maken met z'n allen!

Ik zal het verhaal dit keer wat beknopter houden, daarom alleen wat highlights uit de afgelopen twee weken.

Geen water meer!
Het voelt sinds 1.5 week echt als Afrika. De pomp is 15 november namelijk stuk gegaan. Dat betekend dat we geen stromend water meer hebben in het dorp. Gelukkig haalt Pijo elke ochtend water voor ons. We hebben nu een ontzettend grote ton in de badkamer staan die hij elke keer tot de rand aan vult. Hiermee kunnen we in ieder geval onze wc doorspoelen en de afwas mee doen. Daarnaast zit er niks anders op dan elke keer aan het eind van de dag een bad te nemen in de rivier. Op het begin best leuk en eigenlijk ook erg gezellig met z'n drieen, maar ik moet zeggen dat ik na 1.5 week ook wel weer erg verlang naar een echte douche! Haha we zijn wel elke keer een hele attractie als we gaan badderen. Een horde kinderen loopt achter ons aan en bekijkt hoe wij ons wassen met de gekke douchefris en shampoo. Ik ben bang dat de pomp het niet meer gaat doen voordat we doorreizen naar Tanzania. Dan maar extra gaan genieten van de douche in Tanzania, kan er nu al naar uitkijken!

Girls Highschool
Nykle en ik zijn vorige week woensdag een kijkje gaan nemen op de Girls Highschool. We wilden heel graag nog een keer een gewone les gaan observeren op deze school. Helaas zat het transport niet mee, waardoor we wat te laat kwamen op de school. Gelukkig waren ze zo aardig om even op ons te wachten!We zouden een engels les bij gaan wonen. Het was een volle klas met meiden. De leraar gaf in een rap tempo les op een erg leuke manier! De meiden waren betrokken bij de les en staken er veel van op. Ik merk duidelijk dat hij al een tijdje in het onderwijs zit en een opleiding heeft gevolgd tot leerkracht. Erg leuk om zijn les een keer bij te wonen!

Laatste les
Vorige week donderdag heb ik mijn laatste les gegeven hier op school. Ik werd erg vrij gelaten door de leerkacht. De laatste twee lessen voor de toets wilde hij voornamelijk gaan herhalen. Ik mocht zelf een onderwerp kiezen die ze dit jaar behandeld hebben. Na even nagedacht te hebben kreeg ik opeens een leuk idee. Ik heb gevraagd of Kirsty en Nadine mij bij deze lessen wilden helpen, omdat ik alleen handen tekort zou hebben. Ik had vijf lastige onderwerpen gekozen uit de lessen van het afgelopen jaar. Bij deze onderwerpen heb ik werkbladen gemaakt. Ik heb de les in groep 8a en 8b gegeven. In groep 8b zou ik de eerste les gaan geven. Gelukkig had ik een dubbel uur, dus we hadden lekker ruim de tijd. Nadine had nog een hoop pennen vanuit Nederland meegenomen. Deze hebben we aan het begin van de les uitgedeeld. De kinderen waren helemaal gelukkig en keken vol verwondering naar de nieuwe pen. Ik heb hierna de onderwerpen op het bord gehangen. De leerlingen mochten bij een onderwerp gaan staan die hen aansprak of die ze moeilijk vonden. De groepjes waren helemaal eerlijk verdeeld van 3 tot 5 kinderen. Dit waren de groepjes waarin ze gingen samenwerken. Elk groepje kreeg een werkblad en samen moesten ze de opdrachten proberen te maken. Ondanks dat de kinderen niet vaak samenwerken, waren ze erg goed aan de slag. Er werd serieus overlegd voordat er een antwoord werd opgeschreven. Erg leuk om te zien! Wanneer de kinderen klaar waren met het werkblad ben ik met hen het werkblad na gaan kijken. Aan het eind kregen ze allemaal een sticker. En ook al zijn ze 13-15 jaar, het blijft erg leuk! De stickers werden op de nieuwe pen geplakt, in hun schrift of zelfs op hun voorhoofd. Haha in Nederland zou je ze zo gek niet krijgen!
In de middag heb ik dezelfde les gegeven in groep 8a. Zij hadden een enkel uur, dus ik had de werkbladen wat ingekort. Ook deze les was erg leuk! Aan het eind van beide lessen heb ik een foto gemaakt met de groepen. Erg leuk om de stage op deze manier af te sluiten! Een erg leuke laatste les, geeft toch wel een goed gevoel!

Huiswerkklasje
We zijn sinds vorige week donderdag een huiswerkklasje begonnen voor de weeskids. We kwamen hier zo op na een gesprek met Febbie(een van de weesmoeders). Zij vond dat de kinderen eigenlijk te weinig aan hun huiswerk zaten en ze wist niet hoe ze dit aan moest pakken. Wij hebben voor alle kinderen een huiswerkschriftje gekocht. We hadden op het bord geschreven dat ze vandaag allemaal om kwart over drie in de eetkamer moesten zijn. We hadden voor elke klas verschillende opdrachten gemaakt. Voor de allerjongsten hadden we schrijfoefeningen in hun schrift gemaakt. Met de kinderen uit groep 4 en 5 zouden we een engelse tekst gaan lezen en de kinderen van groep 6 tot en met 9 hebben we tafelsommen gegeven. Tot mijn verbazing waren de kinderen erg enthousiast en gingen lekker aan het werk. Ik ben met de kinderen uit groep 4 en 5 gaan zitten om een engelse tekst te lezen. Ik merk dat zij hier nog erg veel moeite mee hebben, dus nog maar veel blijven oefenen!
Bij de kinderen die bezig zijn met de tafels hebben we achterin hun schriftje een tafeldiploma gemaakt. Elke keer wanneer ze een tafel foutloos kunnen opzeggen krijgen ze hiervoor een sticker in hun schriftje. We merken namelijk dat de kids hier nog veel moeite mee hebben en we willen ze op deze manier gaan stimuleren. We geven ongeveer 2 a 3 keer in de week het huiswerkklasje. We stellen het niet verplicht aan de kinderen om te komen, het is immers hun eigen verantwoordelijkheid. Maar toch merken we dat veel met plezier bij ons komen zitten voor ons huiswerk. Ook komen ze met hun eigen schriften aan, met de vraag of wij ze kunnen helpen, omdat ze morgen er een toets over hebben. Erg leuk om te zien hoe gemotiveerd de kinderen zijn om te werken!

Visum verlengen
Vorige week vrijdag werd het tijd om ons visum te gaan verlengen. De vorige keer bracht de 'isokadriver' ons naar Isoka. Hij rijdt namelijk regelmatig van Isoka naar Kalwala. We hebben hem deze keer weer opgebeld met de vraag of hij ons kon brengen. Dat was geen probleem hij zou alleen nog even bellen over de tijd. Helaas belde hij ons niet meer en we konden hem niet bereiken op zijn telefoon. Er zat maar een ding op ... Liften naar Isoka. Weer een nieuw avontuur! We zijn bij de junction gaan staan om te wachten op een lift. Er reed een vrachtwagen langs die ook die kant op moest en gelukkig mochten we met ze meerijden! We zaten in de cabine achter de twee passagiersstoelen op een matrasje. Niet heel comfortabel, aangezien ook de hele weg vol gaten zit, maar best uit te houden voor 2.5 uur! Aangekomen in Isoka blijkt dat de immigratiedienst dicht is! Gelukkig weet de taxichauffeur ons te vertellen dat ze met lunchpauze zijn en dat ze over 45 minuten weer terug zijn. Dat scheelt weer! Tenminste dat dachten we... Er liepen verschillende mensen voorbij en allemaal vertelden ze ons wat anders: “Kom morgen maar terug, want hij is naar huis”, “Hij komt zo terug”, “Hij is in the field, kom maandag maar terug”. Wat moeten we hier nou mee? We hebben niet voor niks dat hele eind gereisd! En bovendien was vandaag de laatste dag dat we onze visum konden verlengen. Ons geduld begon na een uur of wat toch echt op te raken. We zijn boos naar het kantoortje gelopen. Er waren namelijk veel mensen aan het werk, die allemaal niks te doen hadden. Er zou toch wel een iemand zijn die een sleutel heeft van het kantoortje en die een stempel kan zetten in ons paspoort?? Dat bleek niet zo te zijn. Er was 1 sleutel en die had de meneer van de immigratiedienst mee naar huis genomen. Uiteindelijk hebben een aantal mensen hem opgebeld en gelukkig kwam hij om vier uur aan. Snel even onszelf in het grote boek geschreven en hij heeft een stempel in ons paspoort gezet. Gelukkig we mogen nog een maandje blijven in Zambia! Op de terugweg konden we gemakkelijk meerijden met een bus. We zijn vanochtend om 10 uur vertrokken en uiteindelijk waren we om zeven uur 's avonds weer thuis. Wat een moeite voor een stempeltje!


Sinterklaas
Ook Sinterklaas kunnen we natuurlijk niet vergeten hier in Zambia. Vorige week zaterdag is er een pakketje vanuit Nederland gearriveerd met heel veel speelgoed. Goede reden om vanavond al sinterklaas te gaan vieren! We hadden het op het bord geschreven, en verteld dat ze hun schoen mee moesten nemen. De kinderen waren erg benieuwd en snapten niet waarom ze een schoen mee moesten nemen. 's Avonds zijn we met z'n allen in een kring gaan zitten in de woonkamer. De lichten gingen uit en we stoken de kaarsen aan. Erg knus! Ik heb het sinterklaasverhaal aan ze voorgelezen. Febbie heeft mij vertaald in het Bemba, zodat de kleinste ook het verhaal konden begrijpen. Heel leuk om te zien dat de kleinste kinderen met volle overtuiging geloven. En de oudste kinderen zie je kijken: tuurlijk en wij zijn de kerstman, maar ze vertellen niks tegen de kleinsten. Na het sinterklaasverhaal hebben we ze het liedje sinterklaas kapoentje aangeleerd. Tot mijn verbazing konden ze deze aardig goed meezingen! We hadden de tekst op het bord geschreven en na een paar keer oefenen, konden ze hem meezingen! Erg jammer dat ik geen filmpjes kan plaatsen op waarbenjij, want het klinkt geweldig!
Na het zingen gingen alle kids een mooie tekening maken voor sinterklaas. En ook de oudste kinderen deden er hun uiterste best op. Toen alle tekeningen klaar waren zijn we met z'n allen onze 'voorraadkamer' ingelopen, waar we de schoenen zouden zetten. Alle kinderen zochten een plekje voor hun schoen. Na nog twee keer het liedje te hebben gezongen gingen alle kinderen rustig slapen. Sommige kinderen hoorden we op de kamer nog 'Sinterklaas Kapoentje' zingen, erg leuk! De volgende morgen zijn we met z'n allen om 8 uur gaan kijken of er iets in de schoenen zat. En jawel zwarte piet is langsgekomen vannacht! Alle kids hadden een balletje gehad met een smiley erop. En voor de jongens en de meiden hadden we allebei 5 potjes nagellak.
We willen elke zaterdag de kinderen de schoen laten zetten en op vijf december gaan we natuurlijk pakjes avond houden! Het voelt wel niet echt als sinterklaas hier in de warmte, maar toch erg leuk om er dit jaar nog iets van mee te krijgen!

Kangwa
Kangwa is gelukkig uit het ziekenhuis en is nu weer thuis. Hij is nog niet helemaal beter en wacht nog op medicijnen tegen zijn bloedarmoede. Omdat zijn oma niet veel heeft zijn we vorige week zondag naar ze toegegaan en hebben we wat kleertjes aan beide kinderen gegeven. De oma was erg dankbaar. We hoorden van Febbie dat Kangwa niet naar school kan, omdat ze het uniform niet kunnen betalen. Wij hebben besloten om een uniform te kopen voor Kangwa en zijn kleinere broertje, zodat hij over een aantal jaar ook naar school kan. Afgelopen woensdag was zijn uniform klaar en hebben we hem aangepast bij Kangwa. We vertelden hem in het Bemba dat hij morgen al naar school kon en er verscheen een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht. Wauw wat wil hij graag naar school! Donderdag stond hij al om zeven uur hier voor de deur om zijn uniform aan te doen. We wilden nog graag een keer een kijkje nemen op de kleuterschool en we vonden dat een goed idee om te doen op zijn eerste schooldag. We zijn samen met hem naar school gelopen. Je kon heel duidelijk van zijn gezicht aflezen dat hij dolblij was dat hij eindelijk naar school kon! Ook de kleuterschool is begonnen met de toetsen, maar dat maakte gelukkig niks uit, hij mocht gewoon meedoen! Het was een volle klas met 45 aanwezige kinderen(wil niet weten hoeveel er daadwerkelijk in de klas zitten). Maar de leerkracht gaf erg leuk les en ging leuk met de kinderen om!

Babyweeshuis
Dinsdagochtend zijn we naar het babyweeshuis geweest om een ochtendje mee te lopen. De kinderen hier zijn van vier weken tot 3 jaar oud. Het kan zijn dat ze beide ouders hebben verloren, maar het kan ook zijn dat hun vader nog leeft. Bij de baby van 4 weken is bijvoorbeeld zijn moeder overleden bij de bevalling. De vader kan op dit moment nog niet voor hem zorgen en daarom zit hij tijdelijk in dit weeshuis. Wanneer hij oud genoeg is kan hij terug naar zijn vader of naar een ander familielid. Alle kinderen hier gaan op een bepaalde leeftijd weer terug naar familie.
Toen we aankwamen in het weeshuis waren de kinderen erg bang voor ons. Veel renden weg of begonnen spontaan te huilen. Oh oh niet te hopen dat het de hele dag zo blijft! Gelukkig durfden al snel een aantal meisjes op onze schoot te zitten, wat het voor de rest van de kids een stuk minder eng maakten. Aan het eind van de ochtend wilden ze allemaal onze aandacht om met ons te knuffelen of te spelen. Gelukkig dat we niet meer eng zijn! We hebben wat cadeautjes meegenomen voor de kids en voor het ochtendhapje hadden we wat fruit meegenomen. Het is duidelijk te zien dat ze het allemaal erg lekker vinden want ze zitten er lekker aan te smikkelen. Het was een erg leuke ochtend en de weesmoeders zijn super gastvrij. Misschien dat we in onze laatste week nog een keer een dagje gaan meelopen, het was zo leuk!

Het is toch een iets langer verhaal geworden dan gedacht, maar volgens mij zijn jullie weer helemaal op de hoogte!

Veel liefs uit het warme Zambia!